¡ Hola !
Maandag 1 februari was het zo ver, we zijn vertrokken richting Granada. We namen eerst het vliegtuig vanuit Brussel naar Málaga. De laatste momenten in België waren vrij stresserend. Hadden we wel alles bij? Wat als we iets vergeten waren? (en ja, Martijn is zijn sportschoenen vergeten...) Nog een laatste keer checken of we ons vliegtuigticket wel bij hadden. En toen was het zo ver. Boarding pass printen, bagage inchecken, voorbij de controle (trouwens nergens een identiteitskaart moeten tonen...welke terreurdreiging?) en naar de gate.
Bij het printen van de boarding pass konden we onze plaatsen nog kiezen. Het meeste was al volzet, dus hadden enkel nog de keuze tussen ver uit elkaar zitten of 2 plaatsen langs het gangpad op rij 23 en 24. Deze hebben we dan ook gekozen. Ons vliegtuig vertrok om 5 voor 12, wat een uur :) . Ik (Kelly) zat naast een oud Deens koppel en Martijn langs een Belgische moeder en zoon. Martijn heeft de film Mad Max gekeken en ik ben weer wat levels gestegen in candy crush (en candy crush jelly en candy crush soda :D). Eens het karretje met eten en drinken langsgekomen was en het Deense vrouwtje naast mij een rode wijn op had, veranderde ze in een spraakwaterval. In haar beste Engels vroeg ze waarom ik naar Málaga ging, hoe oud ik ben, wat ik studeer,... Zij gingen een maand op vakantie en gingen golfen. De moeder en zoon naast Martijn spraken enkel tegen elkaar, maar door te luistervinken (foei Martijn) wist hij dat zij ook onderweg waren naar Granada. Zij namen de trein, wij de bus.
Eens in Málaga, waar het 23 graden was (en nee het spijt mij niet.) namen we onze bagage (waarom moest ik ook alweer 51 kilo bagage + 6 kilo handbagage en een handtas meenemen?) en gingen op zoek naar de bus richting Granada. Buiten zagen we een loketje van ALSA (grootste busbedrijf hier) en gingen info vragen. De bus zou om 16 uur vertrekken en het ticketje moesten we bij de chauffeur kopen. De buschauffeur sprak enkel Spaans (lees: dialect) dus het was goed luisteren en kijken naar de gebaren die hij maakte om hem te verstaan. Wat wij verstonden: Deze bus is al vol (door de ticketjes die op voorhand gekocht werden), maar er was een reserve bus. Het ticketje moesten we kopen op de bus die achter hem stond, maar we moesten opstappen op de bus die daarachter stond. Ik was niet zeker, maar zag dat er 4 meisjes stonden die hem perfect hadden verstaan. Ik ben dus aan hun gaan vragen of ze even konden vertalen wat hij gezegd had, en ja! Zo slecht is ons Spaans dus niet :D . We kochten onze ticketjes, stapten op de bus en vertrokken naar Granada. Martijn had een film opgezet, maar deze hebben we al snel terug afgezet. We keken wat rond, praatten wat en ik sprak met Martijn (is meeste van de tijd vegetariër) af dat ik meedoe aan de 40 dagen zonder vlees (waarom doe ik mezelf dit aan?). Wat zagen we onderweg? Bijna enkel olijfbomen.
Na een goede 2 uur op de bus kwamen we rond 18 uur aan in Granada aan het 'estacion de autobuses'. Daar spraken we een taxichauffeur aan (wiens gezicht geld waard was als hij al onze bagage zag) om ons naar het hostel te brengen. Taxi's zijn hier goedkoop dus we betaalden ongeveer 6 euro om er te geraken. We belden aan bij het hostel en er deed een vriendelijke mevrouw open (die ook enkel Spaans sprak, wat een verrassing). Ze zag al onze bagage en had precies al spijt dat ze ons kamers op de tweede verdieping had gegeven. Na het inchecken kon onze work-out met al onze koffers naar de tweede verdieping beginnen. De hele lieve dame heeft mij geholpen met mijn bagage, waarvoor ik haar heel dankbaar ben.
Normaal gezien bleven we hier tot 6 februari en gingen daarna naar ons appartement met nog een Frans meisje, maar de kotbaas contacteerde mij gisterenavond. Het meisje van wie ik de kamer zou overnemen wil opeens pas 11 februari vertrekken dus ik blijf nog hier tot de 11de. Dit heb ik dan geregeld in het hostel in mijn beste Spaans.
We zijn gisterenavond nog een Burger King gaan zoeken. Eentje waren ze aan het verbouwen en na een uur zoeken hadden we de andere nog niet gevonden. Dan zijn we maar in een pizza-pasta take-away snel iets gaan eten. Alles blijft hier open tot 20 of 21 uur (want ze doen van 14-17 hun siësta, kan ik wel aan wennen) dus alle winkels waren nog open. Vandaag zijn we op zoek gegaan naar de voordeligste SIM-kaarten, wat succesvol was voor Martijn, maar ik zoek nog even verder. We wachten nu tot het leven hier terug wat op gang komt om dan naar onze school te gaan en ons in te schrijven in de avondschool voor de lessen Spaans.
¡ Hasta luego !
Kelly
Maandag 1 februari was het zo ver, we zijn vertrokken richting Granada. We namen eerst het vliegtuig vanuit Brussel naar Málaga. De laatste momenten in België waren vrij stresserend. Hadden we wel alles bij? Wat als we iets vergeten waren? (en ja, Martijn is zijn sportschoenen vergeten...) Nog een laatste keer checken of we ons vliegtuigticket wel bij hadden. En toen was het zo ver. Boarding pass printen, bagage inchecken, voorbij de controle (trouwens nergens een identiteitskaart moeten tonen...welke terreurdreiging?) en naar de gate.
Bij het printen van de boarding pass konden we onze plaatsen nog kiezen. Het meeste was al volzet, dus hadden enkel nog de keuze tussen ver uit elkaar zitten of 2 plaatsen langs het gangpad op rij 23 en 24. Deze hebben we dan ook gekozen. Ons vliegtuig vertrok om 5 voor 12, wat een uur :) . Ik (Kelly) zat naast een oud Deens koppel en Martijn langs een Belgische moeder en zoon. Martijn heeft de film Mad Max gekeken en ik ben weer wat levels gestegen in candy crush (en candy crush jelly en candy crush soda :D). Eens het karretje met eten en drinken langsgekomen was en het Deense vrouwtje naast mij een rode wijn op had, veranderde ze in een spraakwaterval. In haar beste Engels vroeg ze waarom ik naar Málaga ging, hoe oud ik ben, wat ik studeer,... Zij gingen een maand op vakantie en gingen golfen. De moeder en zoon naast Martijn spraken enkel tegen elkaar, maar door te luistervinken (foei Martijn) wist hij dat zij ook onderweg waren naar Granada. Zij namen de trein, wij de bus.
Eens in Málaga, waar het 23 graden was (en nee het spijt mij niet.) namen we onze bagage (waarom moest ik ook alweer 51 kilo bagage + 6 kilo handbagage en een handtas meenemen?) en gingen op zoek naar de bus richting Granada. Buiten zagen we een loketje van ALSA (grootste busbedrijf hier) en gingen info vragen. De bus zou om 16 uur vertrekken en het ticketje moesten we bij de chauffeur kopen. De buschauffeur sprak enkel Spaans (lees: dialect) dus het was goed luisteren en kijken naar de gebaren die hij maakte om hem te verstaan. Wat wij verstonden: Deze bus is al vol (door de ticketjes die op voorhand gekocht werden), maar er was een reserve bus. Het ticketje moesten we kopen op de bus die achter hem stond, maar we moesten opstappen op de bus die daarachter stond. Ik was niet zeker, maar zag dat er 4 meisjes stonden die hem perfect hadden verstaan. Ik ben dus aan hun gaan vragen of ze even konden vertalen wat hij gezegd had, en ja! Zo slecht is ons Spaans dus niet :D . We kochten onze ticketjes, stapten op de bus en vertrokken naar Granada. Martijn had een film opgezet, maar deze hebben we al snel terug afgezet. We keken wat rond, praatten wat en ik sprak met Martijn (is meeste van de tijd vegetariër) af dat ik meedoe aan de 40 dagen zonder vlees (waarom doe ik mezelf dit aan?). Wat zagen we onderweg? Bijna enkel olijfbomen.
Na een goede 2 uur op de bus kwamen we rond 18 uur aan in Granada aan het 'estacion de autobuses'. Daar spraken we een taxichauffeur aan (wiens gezicht geld waard was als hij al onze bagage zag) om ons naar het hostel te brengen. Taxi's zijn hier goedkoop dus we betaalden ongeveer 6 euro om er te geraken. We belden aan bij het hostel en er deed een vriendelijke mevrouw open (die ook enkel Spaans sprak, wat een verrassing). Ze zag al onze bagage en had precies al spijt dat ze ons kamers op de tweede verdieping had gegeven. Na het inchecken kon onze work-out met al onze koffers naar de tweede verdieping beginnen. De hele lieve dame heeft mij geholpen met mijn bagage, waarvoor ik haar heel dankbaar ben.
Normaal gezien bleven we hier tot 6 februari en gingen daarna naar ons appartement met nog een Frans meisje, maar de kotbaas contacteerde mij gisterenavond. Het meisje van wie ik de kamer zou overnemen wil opeens pas 11 februari vertrekken dus ik blijf nog hier tot de 11de. Dit heb ik dan geregeld in het hostel in mijn beste Spaans.
We zijn gisterenavond nog een Burger King gaan zoeken. Eentje waren ze aan het verbouwen en na een uur zoeken hadden we de andere nog niet gevonden. Dan zijn we maar in een pizza-pasta take-away snel iets gaan eten. Alles blijft hier open tot 20 of 21 uur (want ze doen van 14-17 hun siësta, kan ik wel aan wennen) dus alle winkels waren nog open. Vandaag zijn we op zoek gegaan naar de voordeligste SIM-kaarten, wat succesvol was voor Martijn, maar ik zoek nog even verder. We wachten nu tot het leven hier terug wat op gang komt om dan naar onze school te gaan en ons in te schrijven in de avondschool voor de lessen Spaans.
¡ Hasta luego !
Kelly